متخصصانی که در مورد پابرهنه راه رفتن در خانه کمپین چندانی نمی کنند، به سادگی استدلال می کنند: “راه رفتن روی یک زمین صاف/مسطح هیچ گونه تحریکی ایجاد نمی کند.
بنابراین فرقی نمی کند که کفش مجلسی مردانه تبریز روی پاهایش داشته باشد یا نه.”، که همچنین می تواند باشد.
موافقت کرد یا نه؟ با این حال، طرفداران پاهای برهنه مخالفت می کنند: “کودک دائماً پای خود را حرکت می دهد حتی زمانی که کار کاملاً متفاوتی انجام می دهد – مثلاً نشسته و بازی می کند.” وقتی کودک مشغول هر چیز دیگری است پای او را تماشا کنید!
او هم اینطوری پا را تمرین می دهد. او نمی توانست این کار را با یک کفش انجام دهد.” و باز هم درست است:)علاوه بر این، والدین این قدرت را دارند که کف خانه را چندان صاف و مسطح نکنند.
عشق به نظم را می توان بعد از 3 سالگی در کودک القا کرد – تا زمانی که چند بلوک پراکنده، مقداری شاه بلوط یا چیزهای دیگر برای بالا رفتن روی زمین وجود داشته باشد.
نیازی به ترس از لغزش و افتادن کودک نیست – این را نیز باید در زندگی آموخت، بنابراین او مهارت حفظ تعادل را یاد خواهد گرفت، که تنها از تئوری یاد نمی گیرد.
همچنین، زمانی که رابین تازه شروع به بلند شدن می کرد (و در واقع حتی زمانی که در حال خزیدن بود)، نامه هایی را از فرش در مزرعه برداشتیم – به طوری که سطح صاف نباشد، بلکه برجسته باشد – چنین سوراخ های حروفی سیگنالی به فرش می دهند. پای کوچک، آن را خم و سازگار کنید.
به طور خلاصه، نظر ما خیلی بیشتر به سمت کسانی است که ما را دعوت می کنند تا آنجا که ممکن است پابرهنه زندگی کنیم و سیگنال هایی را از دنیای بیرون نیز از طریق پاها دریافت می کنند که حاوی این همه حس حسی است. با این حال، در نظر داشته باشید که کف یک اتاق واقعاً چیز جالبی نیست، اگر آن را اینطور نسازیم.
بدون کفش هم نمی شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.